برای اصلاح شبکه نمایش خانگی به موچین نیاز نیست، تبر لازم است
تاریخ انتشار: ۲۹ تیر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۶۷۹۴۶۹
موچین از منظر محتوایی از بسیاری از آفتهای مرسوم سریالهای شبکه نمایش خانگی مثل عشقهای مثلثی و روابط غیرمتعارف، خانوادههای از هم پاشیده، لاکچری نمایی و... مبرا باشد اما شاخصههای کیفی پایینی دارد.
به گزارش مشرق، نزاع بر سر مجوز تولید و عرضه سریالهای شبکه نمایش خانگی هر روز وارد فاز تازهای میشود؛ نزاعی که براساس خبرهای منتشرشده، برنده نهایی آن صداوسیما بوده و از این به بعد قرار است رسانه ملی در این زمینه مدیریت را برعهده بگیرد؛ اتفاقی که بیش از همیشه انتظار را برای نظمبخشی به این شبکه بالا میبرد؛ با این همه روز گذشته یکی از خبرگزاریها خبری را در ارتباط با نخستین سریال پخششده در شبکه نمایش خانگی با مجوز صداوسیما منتشر کرد که اما و اگرهایی را نسبت به این موضوع در اذهان پدید آورد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
* «موچین»، از رسانه ملی تا وزارت ارشاد
مهر روز گذشته در خبری مدعی شد سریال «موچین» به کارگردانی حسین تبریزی که تاکنون ۳ قسمت از آن در شبکه نمایش خانگی توزیع شده، نخستین سریالی است که پروانه ساخت خود را برخلاف روال معمول دیگر سریالهای شبکه نمایش خانگی، به جای شورای پروانه ساخت آثار غیرسینمایی در سازمان سینمایی، از صداوسیما دریافت کرده است. براساس گزارش این رسانه، سریال «موچین» که عرضه خود را از سامانه «روبیکا» بهعنوان یکی از اپلیکیشنهای دارای قرارداد با سازمان صداوسیما آغاز کرد، مجوز اولیه خود را از معاونت فضای مجازی سازمان صداوسیما و با هدف عرضه در آیپیتیویها گرفت و همچنین مذاکراتی هم با ساترا (سازمان تنظیم مقررات صوت و تصویر فراگیر) یکی دیگر از زیرمجموعههای خبرساز سازمان صداوسیما در ماههای اخیر داشته است. البته این سریال بعد از اتمام فرآیند تولید برای عرضه در شبکه نمایش خانگی، پروانه نمایش خود را از وزارت ارشاد دریافت کرد.
خطر سقوط از چاله به چاه؟!
سریال «موچین» در حالی تبدیل به نخستین مصداق اجرایی در زمینه واگذاری مسؤولیت صدور پروانه ساخت از سوی سازمان صداوسیما به یک سریال خانگی شده است که ترکیب کلی این سریال بشدت به فضای کلی سریالهای کمدی تلویزیونی نزدیک است. سریالهایی که البته پخش آن در تلویزیون شاید با اقبال روبهرو شود ولی بدون شک با توجه به عرضه آنها در بستری که مخاطب باید برای دیدن آن پول پرداخت کند، فاصله بسیاری با سلیقه مخاطبان دارد.
در واقع ماجرا از این قرار است که شاید این سریال از منظر محتوایی از بسیاری از آفتهای مرسوم سریالهای شبکه نمایش خانگی مثل عشقهای مثلثی و روابط غیرمتعارف، خانوادههای از هم پاشیده، لاکچری نمایی و... مبرا باشد اما از نظر شاخصههای کیفی بشدت جایگاه پایینی دارد و همین موضوع قطعا بر عدم ارتباط مخاطب با آن اثر خواهد گذاشت. این خطر بزرگی است که سریالهای شبکه نمایش خانگی را در ادامه مسیر فعالیتشان تهدید میکند و هم اینکه سریالهای عرضه شده در این شبکه با بهبود محتوایی، در زمینه شاخصههای فنی با افت کیفیت روبهرو میشوند. البته سایر سریالهایی هم که پیش از این و در جریان مجوزهای صادر شده از سوی وزارت ارشاد در بستر شبکه نمایش خانگی عرضه شدند چندان آش دهنسوزی نیستند اما به نظر میرسد حداقل از منظر ارتباط با مخاطب وضعیت بهتری از سریال «موچین» داشته باشند.
تلاش برای ترمیم یک شکاف قدیمی
البته با این همه نمیتوان منکر این موضوع شد که به طور کلی با توجه به گستردگی دامنه فعالیت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سپردن مسؤولیت نظارت بر تولید آثار عرضه شده در شبکه نمایش خانگی به تلویزیون «احتمالا» باعث بهبود وضعیت این شبکه شود اما ترس از ایجاد انحصار برای یک رسانه و همچنین مواردی همچون مورد سریال «موچین» که در آن با افت شدید کیفی روبهرو هستیم را هم نباید نادیده گرفت.
با این همه نخستین دستاورد در انتقال ماموریت نظارت بر تولید این محصولات از وزارت ارشاد به تلویزیون آن است که دوگانگی و شکاف ممیزی و ضوابط نمایش در رسانههای تصویری داخلی تا حد زیادی ترمیم میشود و از عمق اختلاف آن کاسته میشود. همچنین داستانها و موضوعات سریالهای غیرتلویزیونی به دایره سوژههای رایج در گونه تلویزیونی نزدیک میشوند و بنای آن را نخواهند داشت که پا را از حد خود فراتر نهاده و دست روی موضوعات ملتهبی بگذارند که به بخش زیادی از جامعه قابل تعمیم نیست و ضمنا به وجود آنها هم رسمیت بخشیده نمیشود و حداقل میتوان امیدوار بود که دیگر خبری از لاکچرینمایی و عشقهای عجیب و غریب در بستر شبکه نمایش خانگی نخواهیم بود.
بیشتر بخوانید:
ماجرای سرمایهگذاری عجیب و غریب دولت علیه تلویزیونهمین موضوع میتواند انگیزه سرمایهگذاران برای سرمایهگذاری بر این آثار را به دلیل بالا رفتن شانس پخش آنها از تلویزیون (پس از توزیع در بستر شبکه نمایش خانگی) و استفاده از حق پخش تلویزیونی آن بالا ببرد؛ این در حالی است که تاکنون فقط چند مورد محدود از سریالهای متعددی که در این شبکه تولید و عرضه شده پس از اتمام پخش در نمایش خانگی مجوز پخش در تلویزیون گرفتهاند.
سکوت دنبالهدار درباره مجوزها
اما نکته عجیب در این میان عدم اعلام رسمی مسؤولیت صداوسیما در این حوزه است. تاکنون هر خبری در این حوزه اعلام شده، یا خروجی گمانهزنی رسانهها بوده یا صرفا توسط یک رسانه اعلام شده است. این در حالی است که هفته گذشته علی ژکان، کارگردان سینما در گفتوگو با یکی از رسانهها اعلام کرده بود در جریان پیگیری اخذ مجوز ساخت یک سریال برای شبکه نمایش خانگی به وزارت ارشاد مراجعه کرده اما در پاسخ به او از واگذاری مجوز این حوزه به صداوسیما از ابتدای تیرماه خبر دادهاند.
همه این موضوعات در شرایطی به وقوع پیوسته که هنوز معلوم نیست کدام بخش از زیرمجموعههای صداوسیما مسؤول صدور مجوز برای این بخش است، چرا که از ساترا (سازمان تنظیم مقررات صوت و تصویر فراگیر) تا معاونت فضای مجازی صداوسیما در گمانهزنی رسانهها به عنوان متولی این بخش ذکر شده است. با این همه هنوز هیچ خبری به شکل رسمی در این زمینه اعلام نشده است و با وجود اینکه هر روز یک گمانهزنی جدید در رسانهها منتشر میشود اما هیچکدام از نهادهای مرتبط با این موضوع به شکل رسمی در این زمینه اظهارنظر نمیکنند تا مشخص شود که دقیقا کدام بخش از رسانه ملی قرار است از این به بعد متولی نظارت بر فعالیت تولیدات شبکه نمایش خانگی باشد.
در نهایت اما به نظر میرسد شبکه نمایش خانگی پس از یک دوره 10 ساله آزمون و خطا حالا باید به مرحلهای رسیده باشد که بتوان نسبت به خروجیهای آن امیدوار بود؛ خروجیهایی که چه وزارت ارشاد متولی نظارت بر آن باشد چه رسانه ملی، در هر صورت نیازمند بررسی بیشتر و دقیقتر کارشناسان و اهالی رسانه است تا وضعیت این شبکه در ادامه فعالیت آن بهتر از قبل شود، بویژه آنکه با گسترش بسترهای توزیع این محصولات از طریق VODها حالا گروه بیشتری از مردم مخاطب این آثار هستند.
منبع: وطن امروز
منبع: مشرق
کلیدواژه: کرونا اعتراضات آمریکا سهام عدالت مجلس یازدهم وزارت ارشاد سازمان صدا وسیما صدا و سیما علی ژکان سازمان صدا و سیما وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سازمان صداوسیما صدا وسیما سازمان تنظیم مقررات صوت و تصویر فراگیر صداوسیما حسین تبریزی موچین سریال موچین شورای پروانه ساخت آثار غیرسینمایی سریال های شبکه نمایش خانگی شبکه نمایش خانگی سازمان صداوسیما وزارت ارشاد رسانه ملی رسانه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.mashreghnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «مشرق» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۶۷۹۴۶۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نیاز به سرگرمی سالم برای مخاطب/ سعید ابوطالب «سناتور» را میسازد
نهمین قسمت از برنامه «کافه نقد» با اجرای مهران دهنمکی، به تحلیل محتوایی رئالیتیشو «پدرخوانده» پرداخت. سعید ابوطالب؛ کارگردان، نویسنده و تهیهکننده این رئالیتیشو، هادی مومنی؛ فعال رسانهای و عباس گل؛ روزنامهنگار مهمانان این برنامه بودند.
ابوطالب در ابتدای این برنامه گفت: بازیهای نقش منفی یا بازیهای دورهمی به ویژه مافیا، قبل از اینکه وارد شبکه نمایش خانگی شوند، مردم آنها را در خانههایشان یا در دورهمیهایشان بازی می کردند. این مدل رئالیتیشو در ابتدا توسط یکی از پلتفرمها به من پیشنهاد شد. من آن را دوست نداشتم زیرا آن را بلد نبودم و فکر نمیکردم بتواند چیزی به مخاطب عرضه کند.
وی اضافه کرد: ما نیازمند سرگرمی سالم برای مخاطب هستیم اما آن سرگرمی حتما باید حاوی پیام باشد. درباره این بازی تحقیق کردیم و متوجه شدیم که میتوانیم آن را هنجاری و خانوادگی کنیم. البته هنجاری از این جهت که ادبیاتی برای بازی ایجاد کنیم. من چند مدل از این بازی را تحت عناوین «شبهای مافیا»، «ارتش سری»، «ضد» و «پدرخوانده» ساختم؛ بهعلاوه برنامهای به نام «سناتور» را طراحی کردیم که دو ماه دیگر آماده تصویربرداری خواهد بود.
در ادامه، عباس گل گفت: باید کار را در دو بعد فرم و محتوا بررسی کرد. در بحث فرم، مخاطب کار را پس نمیزند و یک کار استاندارد و خوشساخت میبیند اما در بخش محتوا باید تبعات آن را در نظر گرفت. مثلا از یک مدل محتوا همزمان چند کار پخش میشود و این اتفاق مخاطب را اشباع میکند. مساله دیگر این است که فضا بیش از حد لاکچری است درصورتی که نیازی نبود.
تهیهکننده و کارگردان «شبهای مافیا» راجع به انتخاب مخاطب برای دیدن محتواها در تلویزیون و سکوها گفت: برنامهها در صداوسیما به این شکل است که مخاطب تلویزیون را روشن می کند، برنامه یا سریال مورد علاقهاش را تماشا میکند و بعد آن را خاموش میکند. اما در نمایش خانگی مخاطب باید اشتراک بخرد زیرا بخش خصوصی است. مخاطب در یک فضای آزاد حق انتخاب دارد. این جریان آزاد برنامهسازی است و به جای تنظیمگری باید تشویق کرد.
هادی مومنی نیز در ادامه این مباحث افزود: درباره آثاری از این دست یک نوع نقد رایج در فضای عمومی وجود دارد. حتما به گوشتان خورده که مافیا بهعنوان یک پیام و اثر در دلش ترویج دروغ و فریبکاری دارد.
«مافیا» یک بازی روانشناسانه است
ابوطالب درپاسخ به این نوع نقدها توضیح داد: بله این اولین نقد محتوایی بود که به این بازی وارد شد. این بازی، یک بازی روانشناسانه بوده است. کاربردهای روانشناسانه دارد. در این بازی آدمبدها یکسوم آدمخوبها هستند. آنهایی که دروغ میگویند آدمبدها و آنهایی که راست میگویند آدمخوبها هستند. درواقع ما دروغ نمیگوییم بلکه سعی میکنیم دروغ را از راست تشخیص دهیم.
وی ادامه داد: ما انتظار داریم که یک جهان انتزاعی مانند کشتی دزدان دریایی یا انبار قاچاق مافیای سیسیل بسازیم زیرا میخواهیم همزاتپنداری صورت نگیرد. بازیگران جلوی دوربین نقششان را بازی و پشت صحنه با همدیگر روبوسی میکنند. نمیخواهیم بازیگران لباس ایرانی-اسلامی داشته باشند
تهیهکننده «پدرخوانده» افزود: ایراد میگیرند که چرا لباس ایرانی-اسلامی ندارند، ما نمیخواهیم داشته باشند. حتی روی اسم کاراکترها نیز اسامی سینمایی گذاشتهایم. از طرف دیگر این تغییر برای مخاطب، جذاب است. ما رئالیتیشو هستیم زیرا متن نداریم. محتوا و خط فکری داریم. میدانیم کجا میرویم. البته تعدادی از پلتفرمها هم از این برنامه میسازند اما به بازیگر متن میدهند تا وایرال شود. در صورتی که متننویسی با ذات رئالیتیشو مغایرت دارد.
آثاری مانند «پدرخوانده» به مخاطب وفادار بوده است
مومنی در بخش دیگری از صحبتهایش با بیان اینکه وقتی به تاریخ سینما برمیگردیم گویی دوگانهای بین آثاری که وفادار به واقعیت بودهاند و آثاری که جهان تخیلی را بازتاب میدهند، وجود داشته است، سپس خاطرنشان کرد: در سینمای امروز ایران با دو نوع اثر روبهرو هستیم. یکی آثاری که توسط نهادها ساخته می شوند و عموما بودجههای کلان دارند اما نتواستهاند مخاطبان زیادی را جذب کنند. طیف دیگر آثار طنز هستند. در واقع ما دو جریان اصلی در سینما داریم. سینمای محتواگرا و سینمای طنز. خارج از این جریان دیگری نمیبینیم.
وی ادامه داد: نگاه برخی منتقدان این است که آثار طنز با تمام ضعفهایی که دارند، به روح هنر نزدیک هستند؛ زیرا در آنجا مساله سرگرمی و مخاطب اهمیت دارد. ما این اتفاق را در نمایش خانگی میبینیم. در واقع نمایش خانگی معطوف به مخاطب است. به نظر من آثاری مانند «پدرخوانده» به مخاطب وفادار بودهاند زیرا مخاطب منفعل نیست. در واقع ما با فعلیت مخاطب روبهرو هستیم یعنی اثر طوری ساخته میشود که مخاطب بهعنوان بخشی از اثر وارد آن شود تا خودش جهان معنا و تداعیها را بسازد.
ابوطالب سپس درباره رده سنی این برنامه مطرح کرد: ما درخصوص رده سنی مقاومتی نداریم. هرچند تاکنون تذکری از این بابت به ما داده نشده است. زمانی که ما تصمیم میگیریم فصل جدید برنامه را بسازیم به نظرات مخاطبان مبنی بر اینکه کدام بخشها را دوست داشته و کدام بخشها را نداشتهاند، توجه میکنیم. زمانی که مخاطب احساس کند ما به نظر او اهمیت میدهیم، با ما همراه میشود همچنین اینکه سینما هم به برنامههای محتواگرا و هم به برنامههای سرگرمکننده احتیاج دارد.
برنامه «کافه نقد» با اجرای مهران دهنمکی و با هدف نقد و تحلیل سریالها و برنامههای تلویزیون و شبکه نمایش خانگی، پنجشنبهها ساعت ۱۸:۳۰ از رادیو نمایش پخش میشود.
منبع: خبرگزاری ایرنا