اولین سریال خانگی که بامجوز صداوسیما تولید شد!

سریال «موچین» به کارگردانی حسین تبریزی که تاکنون سه قسمت از آن در شبکه نمایش خانگی توزیع شده است اولین سریالی است که پروانه ساخت خود را برخلاف روال معمول دیگر سریال‌های شبکه نمایش خانگی، به جای شورای پروانه ساخت آثار غیرسینمایی در سازمان سینمایی، از صداوسیما دریافت کرده است.

این سریال که عرضه خود را هم از سامانه «روبیکا» به‌عنوان یکی از اپلیکیشن‌های دارای قرارداد با سازمان صداوسیما آغاز کرد، مجوز اولیه خود را از معاونت فضای مجازی سازمان صداوسیما و با هدف عرضه در آی‌پی‌تی‌وی‌ها گرفت و همچنین مذاکراتی هم با ساترا (سازمان تنظیم مقررات صوت و تصویر فراگیر) یکی دیگر از زیرمجموعه‌های خبرساز سازمان صداوسیما در ماه‌های اخیر داشته است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این سریال بعد از اتمام فرآیند تولید برای عرضه در شبکه نمایش خانگی پروانه نمایش خود را از وزارت ارشاد دریافت کرد.

تفویض اختیار از ارشاد به صداوسیما

تنور بحث درباره تغییر در فرآیند صدور پروانه ساخت برای سریال‌های خانگی، اولین‌بار حدود یک ماه پیش در محافل رسانه‌ای داغ شد وقتی که بهمن حبشی مدیرکل دفتر نظارت بر تولید فیلم سازمان سینمایی خبر داد که به دلیل تعداد بالای مجوزهای صادرشده و مشکل سریال‌سوزی، سازمان سینمایی تا اطلاع ثانوی دیگر مجوز جدیدی برای سریال‌های خانگی صادر نخواهد کرد.

با این حال همان زمان رسانه‌ها اصل خبر را با اتفاق دیگری پیوند زدند که آن گمانه‌زنی‌ها درباره تغییر فرایندهای مرتبط با نظارت بر شبکه نمایش خانگی از وزارت ارشاد به صداوسیما بود. گمانه‌زنی‌هایی که طی این یک ماه واکنش‌های زیادی را از طرف رسانه‌ها و حتی برخی صنوف سینمایی به همراه داشت.

در این شرایط حالا سریال «موچین» تبدیل به اولین مصداق اجرایی در زمینه واگذاری مسئولیت صدور پروانه ساخت از سوی سازمان صداوسیما به یک سریال خانگی شده است.

«موچین» چگونه سریالی است؟

سریال «موچین» به کارگردانی حسین تبریزی ساخته شده که تولید بیش از ۲۰ تله فیلم‌ها را در کارنامه تلویزیونی خود دارد و سریال‌هایی همچون ملودرام‌های «کیفر» و «رخنه» و آخرین آن‌ها مجموعه طنز «همسرایی» را هم کارگردانی کرده است. سریال «موچین» ساخته اخیر او نیز فضایی طنز دارد.

ساختار این سریال به‌شدت شبیه طنزهای تلویزیونی است و اتفاقاً از همان ترکیب بازیگران نیز در آن استفاده شده است. تنها وجه تمایز این است که کمی بازی‌ها و حتی گریم‌ها برای مدیوم نمایش خانگی از اغراق بیشتری برخوردار است. حمید لولایی، علی صادقی، امیر نوری، عباس جمشیدی‌فر، پوریا پورسرخ، رابعه اسکویی، مرجانه گلچین و مهران رجبی از جمله بازیگران این سریال هستند.

شروع سریال با بازی مرجانه گلچین و شهره لرستانی است و بعد از آن دوربین وارد قصه خانواده حمید لولایی می‌شود. او بنگاهدار است و دو دختر دارد که هنوز ازدواج نکرده‌اند. نقش یکی از دخترها را آشا محرابی بازی می‌کند که علی صادقی خاطرخواه اوست. سریال در همین سه قسمتی که عرضه شده جزئیات دیگری غیر از ماجراهای عاشقانه دو دختر حمید لولایی به زبان طنز و موقعیت‌های به ظاهر کمدی که شاید مخاطب بیشتر در سریال‌های دهه ۸۰ دیده باشد ارائه نکرده است. فضای کمدی سریال همانطور که اشاره شد با اغراق‌ها و تیپ سازی جلو می‌رود و هنوز بعد از سه قسمت مخاطب چندانی را با خود همراه نکرده است.

سریال «موچین» به‌عنوان اولین سریالی که از طرف صداوسیما مجوز ساخت گرفته است، اگرچه به لحاظ محتوایی موقعیت‌هایی چون عشق‌های مثلثی، خیانت و دیگر معضلاتی که در سال‌های اخیر به سرفصل انتقاد از سریال‌های شبکه نمایش خانگی تبدیل شده بود، را در داستان خود ندارد اما به لحاظ ساختاری و ضعف شدید قصه به‌نظر می‌رسد همچنان جای خالی نظارت صحیح در فرآیند تولید آن محسوس است. نظارتی که پیش از این وزارت ارشاد متولی و مسئول آن بود و حالا با تفویض اختیار آن به صداوسیما نوک پیکان انتقادات متوجه این سازمان و نهادهای زیرمجموعه آن خواهد شد.

سکوت عجیبی که همچنان ادامه دارد!

علی ژکان کارگردان سینما که به تازگی قصد ساخت سریالی برای شبکه نمایش خانگی را داشته است، چندی پیش به صورت جدی و رسمی از تفویض اختیار صدور پروانه ساخت برای سریال‌های خانگی، از وزارت ارشاد به صداوسیما سخن گفته بود. او در حالی که برای سریال اخیر خود به وزارت ارشاد مراجعه کرده بود پاسخ شنیده بود که از ابتدای تیرماه صدور مجوز ساخت سریال‌های خانگی به صداوسیما واگذار شده است اما برای او هم مشخص نبود که برای پیگیری این مساله در صداوسیما به چه کسی باید مراجعه کند. به این ترتیب حدود یک ماه است که سازندگان سریال‌های خانگی بلاتکلیف هستند و مراجع رسمی و نهادهای ذی‌ربط که این روزها در گوشه و کنار مشغول فعالیت و رایزنی درباره این مقوله هستند همچنان سکوت اختیار کرده‌اند.

سکوت عجیبی که حتی با پیگیری خبرنگاران و در تماس‌های تلفنی نیز شکسته نمی‌شود و همچنان همه پرسش‌ها ارجاع داده می‌شود به آینده‌ای نامعلوم!

این سکوت از آنجا عجیب است که اگر هنوز اختیارات و مسئولیت‌ها در این حوزه به درستی تقسیم‌بندی نشده، چطور با این سرعت و شتاب تفویض اختیار صورت گرفته و حتی به یک سریال مجوز هم داده شده است و اگر حد و حدود اختیارات به‌صورت قانونی تبیین و تصویب شده است، چرا به صورت شفاف و علنی تصمیمات و رویکردهای جدید در حوزه مهم سریال‌سازی برای شبکه خانگی اعلام نمی‌شود.

قطع به یقین با اعلام مواضع قطعی و آیین‌های جدید و شفافیت است که می‌توان عملکردها در این زمینه را به‌صورت دقیق و مصداقی مورد ارزیابی قرار داد و به نقد و بررسی اقدامات صورت گرفته پرداخت.

۲۴۱۲۴۱ کد خبر 1411054

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: سریال ایرانی شبکه نمایش خانگی تلویزیون شبکه نمایش خانگی سازمان صداوسیما سریال های خانگی تفویض اختیار پروانه ساخت وزارت ارشاد برای سریال

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۶۵۷۹۲۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شیدا یوسفی بازیگر «زودیاک»: دوستداران قصه‌های واقعی رئالیتی‌شو ها را می‌بینند

شیدا یوسفی که تجربه بازی در سینما، تلویزیون، تئاتر و شبکه خانگی را در کارنامه‌اش دارد، پیش از شروع فعالیت حرفه‌ای خود در سینما و تئاتر در حوزه منشی صحنه مشغول بوده و نخستین تجربه حرفه‌ای خود و بستر معرفی‌اش به جامعه را سریال «ممنوعه» می‌داند.

این هنرمند پس از حضور در تلویزیون، وارد پلتفرم‌های شبکه خانگی شده و تا امروز در رئالیتی‌شوها و سریال‌های مختلفی نقش‌آفرینی کرده و بازیگری را به صورت حرفه‌ای دنبال می‌کند. حضور او در فصل دوم گیم‌شوی «زودیاک» بهانه‌ای شد تا با او به گفت‌وگو بپردازیم.

چه شد در گیم‌شوها حضور پیدا کردید؟ 

این روزها بازی مورد علاقه‌ام مافیاست. نخستین باری که بازی در «شب‌های مافیا» را تجربه کردم، شرکت‌کنندگان برنامه فقط خانم‌ها بودند که با یک ماه تمرین، بازی را یاد گرفتم. از آن زمان هم در همه مسابقات مافیا حاضر بودم. از سری اول «زودیاک» به بعد هم، هفته‌ای دو بار جدا از تمرینات با بچه‌ها جمع می‌شویم و بازی می‌کنیم و این بازی برایم بسیار جذاب شده در حدی که گاهی در دورهمی‌های خانوادگی حوصله‌ام سر می‌رود و دوست دارم با دوستانم مافیا بازی کنم.

با کدام فیلم یا سریال به مردم معرفی شدید؟

به نظر خودم سریال «ممنوعه» سبب معرفی من به مردم شد که نخستین کارم در شبکه خانگی بود. در این سریال جزو نقش‌های اصلی بودم که سبب شد بیشتر دیده شوم. البته طبق تجربیات من تا امروز، مخاطبان صداوسیما و نمایش خانگی دو دسته کاملاً مجزا از هم هستند. به عنوان مثال در شهرستان‌ها جوانان من را به واسطه حضورم در «شب‌های مافیا» یا «مافیا زودیاک» و حتی «ممنوعه» که تماماً تولید شبکه نمایش خانگی هستند می‌شناسند اما افراد مسن‌تر به واسطه نقشم در سریال‌های صداوسیما با من آشنا هستند.

شما در صداوسیما هم سابقه حضور در سریال‌های پرمخاطبی مثل «نون‌خ»، «بچه مهندس» و آثار دیگر را دارید، به عنوان یک بازیگر، حضور در صداوسیما برای شما دلنشین‌تر است یا در نمایش خانگی؟

هر کدام از این مدیوم‌ها مزایای خوش را دارد، اما مسائلی هست که شاید در هیچ کجای دنیا از لحاظ مناسبات دغدغه بازیگران نباشد مثلاً طراحی لباس یا گریم در صداوسیما بسیار سختگیرانه است اما در شبکه نمایش خانگی بازیگران فضای آزادتری دارند. بازی در محصولات پلتفرم‌های نمایش خانگی جذابیت خودش را دارد. مخاطب ایرانی این روزها درگیر برنامه‌ها و سریال‌های خانگی شده و مورد پسندش است حتی به نظرم در جامعه امروز مردم به حدی دغدغه فکری دارند که سریال‌های طولانی را پس می‌زنند و به دنبال مینی‌سریال‌ها می‌روند و آن‌ها را راحت‌تر می‌پذیرند.

تکرار ساخت رئالیتی‌شو در مورد بازی مافیا مخاطب را خسته نمی‌کند؟

شخصاً «زودیاک» را از تمام بازی‌های مافیا بیشتر دوست دارم و فکر می‌کنم کسی که بازی مافیا را دوست داشته باشد درگیر این سناریو و این برنامه می‌شود. یکی از جذابیت‌های این بازی این است که حتی اگر بازیکن حرفه‌ای هم باشید، ممکن است در روند بازی دچار اشتباه‌های جبران‌ناپذیری بشوید که این دقیقاً مثل زندگی ماست که سراسر تجربه است و قطعاً از اشتباهاتمان درس بیشتری می‌گیریم. ضمن اینکه مافیا بازی خسته‌کننده‌ای نیست زیرا حتی در جمع‌های خصوصی هم هیچ وقت دست‌ها تکراری نمی‌شود و همیشه بازی‌ها و اتفاق‌های جدید رخ می‌دهد.

از طرفی هم فکر می‌کنم بازی خانم‌ها و آقایان با یکدیگر روند برنامه را بهتر کرده چون معمولاً در بازی، خانم‌ها کمتر به هم اعتماد می‌کنند یا با هم تعارف و رودربایستی دارند اما زمانی‌ که در بازی خانم‌ها و آقایان کنار هم حضور دارند، بازی حرفه‌ای‌تر می‌شود. همچنین حضور شخصیت‌های معروف ورزشی یا اهالی موسیقی در برنامه، مخاطبان برنامه را بیشتر کرد. «زودیاک» بستری برای مخاطب ایجاد کرد تا رفتار و احساس افراد مورد نظر را ببیند و آن را حس کند.

در گذشته بسیاری از هنرمندان با این تفکر که حضور در رئالیتی‌شو می‌تواند آینده شغلی آن‌ها را تهدید کند در این برنامه‌ها شرکت نمی‌کردند، امروز این تصور چقدر تغییر کرده است؟

برای پاسخ به این پرسش از خودم مثال می‌زنم، من در حوزه بازیگری تحصیلات آکادمیک دارم و قطعاً شغل خودم را بازیگری می‌دانم اما دوست دارم در برنامه‌های اینچنینی نیز حضور داشته باشم. برنامه‌های رئالیتی‌شو جذابیت‌های خاص خود را دارند که علاوه بر سرگرمی و جذابیت، از لحاظ اقتصادی نیز برای شرکت‌کنندگان قابل توجیه است که با توجه به وضعیت خود مجاب به حضور در این برنامه‌ها بشوند. گذشته از این مسائل، همان طور که خانم «شبنم مقدمی» در رئالیتی‌شو «صداتو» به عنوان داور حضور دارد یا «محسن کیایی» به عنوان مجری به این برنامه می‌آید، به همین صورت تمام بازیگران کم‌کم به سمت این برنامه‌ها خواهند آمد زیرا رئالیتی‌شوها معمولاً مورد پسند مردم واقع می‌شوند و مگر غیر از این است که ما بازیگران یکی از اهداف اصلیمان سرگرم کردن مردم و ساخت اوقاتی خوش است؟ مثلاً مردم در برنامه «صداتو» به صدای یک شخص عادی که در نانوایی کار می‌کند اما صدای خوبی دارد و آواز می‌خواند گوش می‌کنند و لذت می‌برند، بنابراین کسی که دوست دارد قصه بشنود تماشای برنامه‌های رئالیتی‌شو را انتخاب می‌کند.